transitie

Het is vandaag 19 juni, mijn verjaardag! Vorig jaar besloot ik dit. Ik benoem het nog eens extra want veel lieverds die mij lang kennen weten het nog niet, niet zeker, of zijn verward. Het is de eerste jaren nog even wennen denk ik want het is ook wel bijzonder. Zelf had ik nog nog […]

Eindelijk was het zover! Warm weer, heet zelfs. De zomerse lentedagen die maar niet wilde komen. En met de hitte kwam ook de noodzaak mij erna te kleden en de drang dit te laten zien op de socials en mijn weblog. ‘Maar hey, wacht, dat gaat wel wat ver toch?’ riep een stemmetje terwijl ik

Het is iets nieuws voor mij, mijn borsten. En hoe blij ik er ook mee ben, toch neigde ik tot een paar weken teurg veel naar de verstopmodus. Ik ben daar ergens mee opgegroeid, het afzetten tegen de male gaze was alles bepalend lijkt het wel. Of creëerde ik deze houding zelf, uit zelfbescherming, ook

Gisteren deed ik onderhoud van de lasersnijder bij klant. En tja, dan wil ik wel iets leuks gebruiken om te testen, dus koos ik mijn zwier-jurk-logootje dat ook op mijn boek is gedrukt in goudfolie. Ik bedacht het logo aan de hand van mijn geboortekaartje. Mijn moeder tekende haarzelf, met kindje in de buik, dat

Een groot doel was de operatie nog vóór maart plaats te laten vinden. Het lukte net! Toen ik in december merkte dat ik echt nog even moest bellen om duidelijk te maken dat ik niet wilde dat het toch nog wat later werd, bleek er precies nog een gaatje te zijn op 28 februari. Dat

Laatst schreef ik in mijn Instagram story de volgen zin op: Me talking to my boyish me: “yes, we can be one, as long as I can wear pink dresses every day” Het kwam bijna uit het niets leek het, ik flatpe het er als het ware uit. En het zette me aan het denken.

Ergens in 1989, de tijd dat ik in een gezinsvervangend tehuis woonde in Maastricht, vond ik het album Let’s Dance op de wekelijkse rommelmarkt tegenover het station. Ik herkende het van vroeger, mijn zus draaide de plaat grijs in 1983. Een van de groepsleiders, Ria, leende mij meer Bowie platen van haar collectie. Ze had

Ik werd wakker net, 3 uur in de nacht. Ik denk geïnspireerd door Queen Charlot waar het vanavond ging over de baby in haar buik, fantaseerde ik ineens dat ik in verwachting was. Zo vreemd, het voelde even helemaal natuurlijk, wonderlijk en magisch tegelijk. En als een nooit eerder gekoesterde droom. Het voelde, voor die

Dit is het eerste jurkje dat ik ooit kocht. Ik moest het nalopen want iets dergelijks had ik eerder al beweerd met een andere jurk, maar ik heb een foto van mij in dit jurkje gedateerd 15 juli 2020, nog geen maand na mijn ontdekking. Alleen zit die niet in het rijtje foto’s omdat ik

Vandaag is het moederdag. De socials lopen vol met vriendinnen, moeders die extra verwend worden vandaag. Ik merk dat ik het een beetje mis vandaag. Mijn puber had er niet eens aan gedacht, niet vanuit ons verleden, maar meer omdat hij gewoon puber is begreep ik. 
Ik merk dat ik het een beetje ongemakkelijk vind.

Vanmorgen keek ik verbaasd naar de gootsteen in het aanrecht. Uit het overloopgat kwam een stekje. Een jong zaadje was ontkiemt in de duistere krochten van de te lang niet schoongemaakte wasbak. Het was ook wel te verwachten dat het huishouden erbij in zou schieten nadat de hulpploegen die mij bijstonden in de eerste weken

Ik droomde dat de beste weg naar buiten via het dak was. Twee ziekenhuisbroeders waren me voor. Ze droegen een patiënt, een oude vrouw, op brancard door het smalle raampje naar het dak. Ze gaven aan dat ik net als hun het dak over kon steken. Een vriendin of bekende die mij gevolgd was naar

Over mijn moeder heb ik niet veel geschreven in mijn blog of boek. Ook al leest ze het niet, ze is anti-internet. Maar ik schreef vooral niet over haar omdat ik haar de kans wilde geven andere inzichten te krijgen met de tijd. Als ouder van een transgender persoon kan het ook best schakelen zijn

Eindelijk de eerste waarmee dag in de Hoek. Zon en niet die echt te koude wind, en beetje maar.. Precies goed voor zo’n eerste dag. Mijn plan om die eerste echte lentedag naar Pele Surfshack te gaan dreigde even te mislukken door de brand die ze eergisteren hadden. Maar zo veerkrachtig als ze zijn hadden

Net als vorig jaar januari heb ik nog steeds regelmatig cravings voor chocolade. Ik begrijp dat het niet persé ligt aan mijn hormoonhuishouden, want het moment dat cis vrouwen meestal cravings krijgen voor chocolade of andere zoetigheid is juist wanneer oestrogeen afneemt. Het is meer omdat ik het gewoon heerlijk vind, vooral pure chocolade met

Soms overvalt het me even. Als ik wakker wordt ’s nachts, of ik een wandeling maak in het park. Of gewoon als ik in de spiegel kijk en mijzelf vol aandacht, verbazing en liefde bestudeer. Dat gevoel van herkenning, een pure overspoeling van geluk, het ontegenzeggelijke bewijs dat de weg die ik ingeslagen ben korte

Nu, 24 uur later galmt het refrein van Tori Amos’ Addition of Light Divided nog na in mijn hoofd. Zes april was een bijzondere dag, die sowieso zou eindigen met een concert van Tori Amos in het Carré. Alleen was dat iets wat ik voor mezelf pas de dag ervoor echt wilde bevestigen. Maar het

Vandaag voor het eerst sinds meer dan een maand op een houten stoel gezeten. Dat is een dingetje hoor, maar het ging redelijk. Vanavond ga ik weer eens proberen te eten aan tafel, met Ilya. Ergens vind hij dat vast jammer, zo lekker eten op de bank (en ik op mijn verstelbare huiskamerbedje) is natuurlijk

Vandaag is het International Transgender Day of Visibility. Ik had bedacht om een stuk te schrijven over hoe mooi het zou zijn als we met z’n allen fluïditeit volledig zouden erkennen in gender, seksuele voorkeur en aantrekkingskracht. Liefde voor jezelf en voor de ander. Niet alleen het respect of begrip voor je naasten, maar ook

Ik ben er weer.Terug in mijn kracht.Lerend van elke windvlaagin de nieuwe zeilenvan mijn schip.Ik neem het roer terug.Beetje bij beetjeherpak ik de regie.Ik vier de schoot,het grootzeil bolt opRustig voor de windnavigeer ik het leven.Vier ik het feest.Het zijn prachtige zeilen. ~ foto vanaf Waddendijk, Oost Vlieland