Ik werd wakker net, 3 uur in de nacht. Ik denk geïnspireerd door Queen Charlot waar het vanavond ging over de baby in haar buik, fantaseerde ik ineens dat ik in verwachting was. Zo vreemd, het voelde even helemaal natuurlijk, wonderlijk en magisch tegelijk. En als een nooit eerder gekoesterde droom. Het voelde, voor die paar seconden waarin ik nog onbewust was van de onmogelijkheid van het idee, als een puur logisch liefdevol zijn.
Het kan natuurlijk niet. En ik geloof ook niet dat ik rouw heb dat dat niet kan. Een van de redenen daarvan is dat ik een zoon heb waar ik helemaal in mijn nopjes mee ben. En ik heb destijds helemaal moeder morgen zijn. Wat een geschenk was, zeker voor nu als ik terugkijk. Het is zelfs mijn belangrijkste argument als ik voor mezelf bedenk dat het prima is dat ik pas een paar jaar geleden ontdekte dat ik vrouw ben. Was het vroeger al geweest had ik geen kinderen mogen krijgen. Vóór 2014 werd je in Nederland verplicht onvruchtbaar gemaakt wilde je een geslachtsbevestigende operatie ondergaan. Sperma opzij zetten voor later was geen optie geweest.
En soms grap ik ook wel dat mij in ieder geval de ellende van het ongesteld zijn bespaard is gebleven. Het is ook niet dat ik daar naar verlang, ongesteld zijn, maar ik begrijp wel dat dit voor sommige transgender vrouwen voelt als een groot gemis. Maar het voelde zo heerlijk even te voelen alsof er iets groeide in mij. Het beschermende gevoel van mijn buikwand aan dat lieve prachtige wezentje. Zoals een liefdeskriebel kan voelen diep binnenin mij.
Mogelijk werd het gevoel ook aangewakkerd door de hormoonpleister de ochtend ervoor. Zou dat zo werken? Dat ik dat pure gevoel krijg door toevoeging van oestrogeen? Het is wel het hormoon dat normaal door de eierstokken aangemaakt wordt. Ik dagdroom soms dat ik ‘slapende eierstokken’ heb. Ook door dat laatste bloedonderzoek waaruit bleek dat ik op dat moment teveel oestrogeen had. Iemand vertelde me ooit dat ze dat bij haar vonden toen ze onderzochten waarom haar oestrogeenwaarden zo hoog waren. Door een MRI-scan kwam ze er na een half leven geleefd te hebben achter dat ze eierstokken had in haar lichaam die steeds wat oestrogeen afgaven. Iets wat zeldzaam is, maar dagdromen is fijn.
Het was een heel fijn intiem gevoel net. En heerlijk mijzelf toe te staan dit te voelen. Even was ik in verwachting. En dat gevoel brengt me nu weer in slaap.