Het is vandaag 19 juni, mijn verjaardag! Vorig jaar besloot ik dit. Ik benoem het nog eens extra want veel lieverds die mij lang kennen weten het nog niet, niet zeker, of zijn verward. Het is de eerste jaren nog even wennen denk ik want het is ook wel bijzonder. Zelf had ik nog nog nooit gehoord van iemand die zomaar ineens een andere verjaardagsdatum had, het is bijna onmogelijk!
Bijna, want vorig jaar besloot ik het toch te doen. Mijn naam kon ik ook naar mijzelf zetten wat mij enorm heeft geholpen positief in mijn proces te staan. Het aan te kunnen. Het maakte mijn leven sprankelend, zoals het hele proces waar ik doorheen ga. Nou heb ik niet het plan en ook niet de illusie of de noodzaak mijn geboortedatum te wijziging bij de gemeente, dat kan ook niet. En ik houd voor mijzelf mijn geboortedag ook als iets moois. Ik ben blij dat ik er mag zijn.
Maar als het gaat over het vieren, dan vier ik graag die dag dat ik ontdekte hoe mooi het leven ook kan zijn. Dat vind ik passen bij feestelijkheid. Ik vier niet direct dat moment waarop er door wat genetische en visuele verwarring een mensje geboren werd dat als jongetje bestempeld werd, maar het moment waarop ik mijn vrouwelijkheid terugvond en echt in mijzelf begon te geloven. De dag dat de zelfliefde met horten en stoten echt mocht beginnen te vloeien. De dag dat ik in de spiegel keek en nog eens probeerde “Ik houd van jouw” en dat ik het voor de eerste keer geloofde.
Daarom dus, is 19 juni mijn enige en echte verjaardag. En qua leeftijd, al dat gepuzzeld met jaren, ik houd gewoon mijn leeftijd aan. Ongeveer vijf maanden later als eerder in mijn leven wordt ik vandaag 48, op bijna de langste dag van het jaar. Meer kans op strandfeestjes en ik voel me hierdoor ook een stuk jonger, ideaal!
