In de storm is een paneel van mijn schutting losgewaaid. Ik kan het eenvoudig maken maar moet wel eerst een onderdeeltje halen. Ik stel het uit want ik wil de nieuwe schering inrijgen op het weefgetouw. Die schering die ik maakte nadat mijn hartsvriendin bij me was gisteren. Het was al laat. Ik had kunnen wachten tot vanmorgen en rustig nagenieten, maar ik had het gevoel dat ik beter zou slapen als de schering af was. Er zijn nog wel meer dingen die ik uitstel of laat om te kunnen werken aan mijn weefsels. Of ik voel onrust als ik er niet mee bezig kan door werk of andere belangrijke onderdelen van het leven. Ik denk dat ik verslaafd ben. Weefverslaafd.
Het begon eigenlijk al als kind. Mijn oma had een trapweefgetouw met een weefbreedte van 120 centimeter. Ik mocht er niet aanzitten als kind, maar ik was er door gebiologeerd. Nou ja, als ik even in de weefkamer mocht kijken of als ik naar zolder ging om te spelen en de deur van die kamer open stond, dan keek ik even de kamer in. Gek genoeg ken ik vrijwel geen weefsels van mijn oma’s hand. Alleen de grote geweven en geknoopte vloerkleden, ik loop er nog dagelijks op en mijn poes Sierra vind het heerlijk warm. Maar ik was geïntrigeerd en op sommige punten in mijn leven dacht ik even terug aan dat grote weefgetouw.
Deels was het denk ik mijn mannelijk masker dat mij er van weerhield eerder te gaan weven. Maar er speelde ook een conflict tussen mijn moeder en mijn oma waardoor ik het als vanzelfsprekend uitsloot, om geen discussie te krijgen met mijn moeder denk ik. Al heb ik nooit gevraagd of dat een probleem zou zijn. Sterker nog, ik had daarin geen verantwoording maar het ging nou eenmaal zo, zoals veel dingen gaan zoals ze gaan. Een paar jaar gelden kocht ik toch een klein weefraam. Dat liet ik weer liggen, het om-en-om weven inspireerde mij minder. Toch liet het me niet los en kocht ik voor de zomer een tweedehands vier-schachts tafelweefgetouw en begon een cursus. Ik was op slag verliefd!
Mijn moeder is ook creatief, zover ik weet maakt ze nog steeds de prachtigste quilts met bijzonder patronen en mooie kleurcombinaties. Het zijn ook precies de ingrediënten die ik nu zo leuk vind; patronen maken en spelen met kleur. Het is jammer dat ik met beide vrouwen geen contact heb, mijn oma is overleden en mijn moeder heeft moeite met mijn keuzes. Van beide had ik veel kunnen leren. Wat ik wel heb is hun liefde voor het werken met stoffen en kleuren, het zit verweven in mijn DNA.
Binnenkort heb ik een nieuw weefgetouw. Ik bleek ergens gespaard te hebben en kan het nu aanschaffen, een acht-schachts tafelweefgetouw met een weefbreedte van 70 centimeter. Die past niet thuis maar wel in mijn mini-atelier in Vlaardingen. Zo kom ik er ook weer vaker. Ik ben al een paar weken niet geweest omdat mijn leenweefgetouw thuis staat. Misschien jaren later en vele weefsels verder heb ik een groter atelier met een mega trapweefgetouw erin. Dagdromend stort ik me vol liefde in een relatie met mijn nieuwe kunstenaarschap. Als Weaving Mermaid weef ik me door het leven. Maar nu stop ik met schrijven, mijn getouw roept me, ze wilt dat ik het riet in ga rijgen!
