Vannacht droomde ik wederom twee dromen. In de eerste droom was ik bij mijn pleegvader, die vroeger mijn grote voorbeeld was voor DIY knutselen in zijn werkplaats. Hij zocht de kabelclips, je weet wel, die plastic boogjes met spijkertje die een kabel op zijn plek houd. Ik realiseer me nu dat die kabelclip weer een herinnering is aan nog vroeger bij mijn moeder, ik geloof dat ik die dingen als kind fascinerend vond. Misschien stond het symbool voor het op de plek houden van ingewikkelde vraagstukken, wat ik toen zo hard nodig had. Hoe dan ook, het schoot me te binnen waar ze zouden liggen, ik vond de kabelclips. Opluchting, missie geslaagd.
Mijn ochtenddroom was nog wat feestelijker. Ik was rond de 18 of iets ouder, en niet in een boymask maar helemaal vrouw. Ik was in een café, waar mijn hartsvriendin bijna klaar was met werken. We zouden een frambozentaartje eten, maar ik wachtte nog even. Een andere vriendin was al klaar, dus gingen we alvast in de zon op het terras zitten. De lucht voelde zomers. Ze wachtte niet op mijn besty, bestelde meteen die heerlijke taart. Ik besloot toch nog even te wachten. Maar het zag er al heerlijk uit, en de koffie rook perfect!
Wat me vooral opviel was dat beide dromen vooral euforisch waren. Er gebeurd niet veel, maar er is beloning en (bijna) taart. Net zoals ik gisteren thuiskwam van mijn bezoek aan de chirurg gingen ze over geduld, niet opgeven, en over die lang verwachte bevrijding. Vandaag draag ik het jurkje dat ik bedacht had om te dragen na de operatie, op een moment dat ik me er weer fit voor voelde. Een heerlijk feestelijk jurkje! En straks eet ik een taartje met zoonlief, ik haalde het zelf op in het dorp.
Alles is helemaal goed gegaan! De chirurg had zelfs eendenbek XXS op de kamer liggen, en constateerde dat er zich binnenin geen littekenweefsel gevormd heeft, hoogstens wat bij de ingang. Het komende half jaar of wat langer mag ik nog aan het werk, maar de basis is nu zoals bedoeld. Ik voel me euforisch, opgelucht, blij! Zoals in mijn film A Story of Unfolding Wings, ben ik nu toch echt aanbeland in het hoofdstuk Serenity!
