En dan is het zomaar ineens drie jaar hormoontherapie. De tijd vliegt voorbij, zoveel geniet ik van mijn weefpraktijk, van mijn jurkjes, van een leven waarin ik vrijwel geen onrust voel over mijn lichaam. Mijn gezicht is nog wat zachter en ronder lijkt het. Misschien komt dit ook doordat mijn zijn rustiger is geworden. Daardoor straal ik meer, verzacht mijn uitstraling. En mijn haar blijft lekker ook doorgroeien. Heerlijk dus! Het gaat goed met de hormoontjes. Zo goed zelfs dat ik nog maar zelden genderdysforie ervaar. Die hopeloosheid die zo doortastend kan zijn en je onzeker kan maken over elke cel van je lichaam, het is er niet meer.
Dat betekend niet dat ik ineens zonder onzekerheid leef. Zo vind ik daten, of eigenlijk het vinden van dates, nog altijd spannend, waarbij mijn trans zijn niet altijd even makkelijk is. En ik werk aan mijn onzekerheid in sociale contacten, waar ik mij als kind vaak graag wilde verstoppen. Ook betekend het niet dat mijn transitie nu afgerond is. Ik heb nog steeds een lange periode gezichtsepilatie voor de boeg. En ik heb nog een hersteloperatie in het vooruitzicht. Het herstel benden verloopt langzaam maar goed, alleen de diepte is niet oplosbaar middels osteopathie en dilatatie.
Verder ervaar ik een soort doorlopende nervositeit, overdag en regelmatig ook ’s nachts. Het is wat moeilijk te plaatsen. Ik ben niet ongemakkelijk meer over mijn lichaam. Dat voelt dus juist heel goed. Ik heb wel genoeg kindertijd/jeugd trauma en ben voor een stukje daaruit nu bij een psycholoog in behandeling. Maar ik geloof niet dat de nerveusheid die zomaar opkomt op fijne of minder fijne dagen, daar altijd vandaan komt. Ik leer nu dat het ook voort kan komen uit de oestrogeentherapie, en dat progesteron voor transpersonen dat kan verhelpen. Dus heb ik die vraag nu voorgelegd aan mijn behandelaar. Ik ben benieuwd!
Laatst bekeek ik mezelf in de staande spiegel, en ik voelde een scheut van gendereuforie door mijn lichaam heen schieten. Want mijn heupen lijken toch weer wat breder te zijn. Of in ieder geval voelde ik een intens geluk over mijn heupen. Toen ik de hormoontherapie begon had ik niet verwacht dat hier veel ontwikkeling zou zijn. Eigenlijk durfde ik dat niet te hopen denk ik, zodat ik ook niet teleurgesteld zou zijn. Maar het is toch gebeurd, de vrij rechte vorm die ik drie jaar geleden had, is nog net wat verder omgetoverd tot prachtige ronde heupen!
