De eerste keer dat ik naar de sauna ging zal zo’n vier, vijf jaar geleden zijn. Diane trok me mee en door de ontspanning die ik er vond overwon ik mijn angsten. Vroeger voelde ik mij niet veilig in gemeenschappelijke kleedruimtes. Zelfs al was ik niet bewust dat ik meisje was en had ik net een vers jongensmasker opgebouwd om niet op te vallen, viel ik daar in al mijn naaktheid onherroepelijk door de mand. Ik werd er soms gepest en voelde me onzeker. Dus vond ik het ook spannend om veertig jaar later naar de sauna te gaan.
Ik herinner me nog wel dat ik een jaar of 15 geleden tijdens een vakantie in Rusland in een dorp-sauna kwam, om te douchen. Mannen en vrouwen waren gescheiden. Bang voor een oordeel over mijn mannelijkheid tussen al die mannelijke russen stond ik in vijf minuten gedoucht en wel weer buiten.
Maar die angst was een jaar of twee voor mijn ontmaskering niet zo erg meer aanwezig en het was meteen een heerlijkheid. Het bloot zijn was nog wat ongemakkelijk maar niemand lachte me uit zoals vroeger, en Diane was er bij. Ik genoot er gelijk van. De hitte van de sauna’s, tussendoor baden, de koude douches. Lekker bubbelen en babbelen.
En ook nadat ik mijn mannelijkheid afdeed ging ik nog naar de sauna. Al voelde ik me wat meer ongemakkelijk bij het omkleden. Toch onhandig een bh en slip afdoen waar dan een testosteron gevoed lichaam onderuit komt en vice versa aan het eind van de dag. Maar verder voelde ik geen ongemakken. Ik kon het dragen van de zwengel best verdragen wetende dat ik er de sauna voor terugkreeg. Ik herinneren me nog wel het ongemak als ik de badjas droeg, dat de zwengel ertussenuit komt piepen waar ik die liever verscholen hield. Maar na wat uurtjes vergat ik het en liep ik gewoon lekker bloot en vergat ik de ingewikkeldheid.
Wel had ik besloten na aanvang van de hormoontherapie tot na de operatie niet meer naar de sauna te gaan. Het leek me wel echt ongemakkelijk met borstgroei en zwengel daar rond te lopen. Ik hield dat een maand of acht, negen vol totdat de saunabehoefte zo sterk werd dat die afspraak met mijzelf aan diggelen ging. En natuurlijk of gelukkig viel het enorm mee, in dat stadium van mijn transitie de sauna bezoeken. Er is een code in de sauna dat je elkaar niet aanstaart en over het algemeen hield men zich er aan. Ik geloof dat ik in dat laatste half jaar met zwengel twee of drie keer geweest ben en ik herinner me maar een paar momenten dat iemand echt bleef staren, vastgeraakt in die puzzelende blik. Ik negeerde ze en genoot prima van de sauna. Wat meer met badjas en handdoek maar ook hier weer vergat ik dat alles naarmate de ontspanning het overnam.
Ook ná mijn operatie ben ik een paar keer geweest. De laatste keer was vorig weekend met Gerarda. Ik voelde geen spanning, wederom was ik in goed gezelschap. Maar ook voel ik me zó vrouwelijk dat ik even helemaal vergat dat ik tot nu toe altijd wel iets van ongemak voelde in het begin van mijn saunabezoek. In mijn testosteron-fase voelde ik me bij voorkeur ongemakkelijk, niet wetend waarom. Daarna had het te maken met anders zijn, hoe zeer ik dat ook omarm en denk dat het niet uit moeten maken, toch voelde het ongemakkelijk. Steeds weer vergat ik dat allemaal door die heerlijke ontspanning die de sauna geeft. Maarn nu was die spanning gewoonweg niet aanwezig! De verzachting is nu zó ver ontwikkeld. De littekens van de operatie die vrijwel verdwenen zijn en de oestrogeenbehandeling die steeds wat meer effect heeft. Zo had ik mijn beenhaar niet geschoren om Gerarda te laten zien dat zelfs na een week er bijna niets te zien is. Zo fijn!
Het was het meest ontspannen saunabezoek tot nu toe. Pas later op de dag dacht ik er aan dat ik in eerdere bezoeken nog ingewikkeld zat in mijn identiteit. Ik sprak het uit en Gerarda vertelde dat ze nu geen puzzelende gezichten had gezien zoals die eerder wel voorbij kwamen. Er is denk ik soms een verschil in mijn acceptatie van reacties tussen mensen die weten dat ik eerder een andere hormonale bron had in mijn lichaam en de mensen die mij niet kennen en dat wel of niet herkennen. En ergens weet ik dat het eigenlijk niet uitmaakt. Het gaat er toch om wie je bent en niet om hoeverre je fysieke kant dat direct vertaalt. Maar het is ook heerlijk om in de basis gewoon herkend te worden in de vorm waar je je zo thuis bij voelt. Waar je je lekker en comfortabel voelt. Zo fijn dat ik me nu geen zorgen meer hoef te maken in de sauna of de kleedkamers. Zelfs in al mijn naaktheid ben en voel ik me volledig vrouwelijk!