Verandering is meestal een beweging voorwaarts. In ieder geval zoals het mij overkomt deze maanden. In de aanloop naar de grootste verandering in mijn leven, kregen ik en mijn ateliergenoten te horen dat we ons atelier uit moeten. De stabiele werkplek waar ik over één week precies negen jaar lang mijn kunstpraktijk uitvoerde, beleefde, negeerde, verfoeide, en dan weer omarmde, uitvoerde, beleefde. Waar ik mijn zoektocht naar mijn huidige ontwikkelingen misschien wel het meest onderzocht.
We hadden een hele goede deal daar. Qua prijs, ruimte, sfeer. Zone 5300 die de ruimte voor ons gebruikte had een warme energie achtergelaten. En mooie stellingkasten van hout. Misschien leefde er ook iets voort van de vrouw, ooit docent begreep ik, die jaren op de zolder woonde. Het was een prachtplek om mezelf te ontdekken, een veilig haven. Ook de groep kunstenaars om me heen. We hebben nog één maand samen, daarna moeten we elkaar bewust opzoeken. Daar hebben we natuurlijk wel een whatsapp-groepje voor!
Ik heb een nieuwe ruimte gevonden, een room with a view! Wat een pracht uitzicht. De ruimte zit in een oud pakhuis, Rokerij en droger staat erop. Het gebouw is prachtig ingericht. Met veel oud hout, raamkozijnen, deuren zijn de ateliers verdeeld. Grote open keukens zijn er, en een gezamenlijke werkplek waar je aan kan schuiven als je even je atelier uit wilt. Veel planten ook, veel groen. Het is in het oude havengebied van Vlaardingen, 30 minuten van deur tot deur, dichterbij dan mijn atelier in Crooswijk. Eindelijk durfde ik ook eens te kijken wat de reistijd nou eigenlijk was, ik schrok ervan en ga daar enorm op vooruit.
Er is een grotere en een kleinere optie vrij. Ik dacht aan de grotere optie, maar kwam er achter dat ik dat eigenlijk helemaal niet kan betalen. Even bedacht ik me dat het misschien een beter idee was, ook gezien de veranderingen waar ik toch al doorheen ga, de belangrijkste spullen op te slaan en even geen atelier te hebben. Ik ben vooral met een boek bezig, het weven wat ik wil doen kan ook later. Maar dat idee voelde heel naar aan, want ga ik dan de draad ook echt weer oppakken? En voel ik me wel oké als ik geen werkplek heb? Het voelde alsof ik de kunstenaarskant van mij onrecht aan wilde doen.
Ik besloot voor de kleinere voor mij betaalbare ruimte te gaan. Met het zelfde uitzicht op de Nieuwe Waterweg. Dus wordt het niet alleen een verandering van plek, maar ook een enorme verandering in mijn bagage. Het is tijd om te ontspullen! Mijn verleden uit te kammen en het gros te verwijderen. Oud werk, wat goed gedocumenteerd is, het mag weg. Enorme ladingen gehorderd materiaal, ik deel het uit of het gaat in een container.
Als ik dadelijk hersteld ben van mijn operatie kan ik naar een kersvers opgeruimd atelier. Schrijven en weven met een prachtig uitzicht.